آسمان سوم:

در آنجا مرد زيبائی را كه زيبائی او نسبت‏ به ديگران همچون ماه شب چهارده نسبت‏ به ستارگان بود، مشاهده كردم و چون نامش را پرسيدم جبرئيل ‏گفت:"اين برادرت يوسف است".

بر او سلام كردم و پاسخ داد و تهنيت و تبريك گفت و فرشتگان بسياری را نيز در آنجا ديدم.

آسمان چهارم:

از آنجا به آسمان چهارم بالا رفتيم و مردی را ديدم و چون از جبرئيل پرسيدم گفت:"او ادریس پيامبر است كه خدا وی را به اينجا آورده".

بر او سلام كرده، پاسخ داد و برای من آمرزش خواست و فرشتگان بسياری را مانند آسمان های پيشين مشاهده كردم و همگی برای من و امّت من مژده ي خير دادند.

آسمان پنجم:

سپس به آسمان پنجم رفتيم و در آنجا مردی را به سنّ كهولت‏ ديدم كه دورش را گروهی از امّتش گرفته بودند و چون پرسيدم‏ كيست؟ جبرئيل گفت:"هارون بن عمران است".

بر او سلام‏ كردم و پاسخ داد و فرشتگان بسياری را مانند آسمان های ديگر مشاهده كردم.

آسمان ششم:

آنگاه به آسمان ششم بالا رفتيم و در آنجا مردی گندمگون و بلند قامت را ديدم كه می‏ گفت:

"بنی اسرائيل پندارند من‏ گرامی ‏ترين فرزندان آدم در پيشگاه خدا هستم ولی اين مرد، از من ‏نزد خدا گرامی ‏تر است".

و چون از جبرئيل پرسيدم:"كيست؟" گفت:"برادرت موسی بن عمران است".

بر او سلام كردم؛ جواب‏ داد و همانند آسمان های ديگر فرشتگان بسياری را در حال خشوع‏ ديدم.

آسمان هفتم:

سپس به آسمان هفتم رفتيم و در آنجا به فرشته‏ ای برخورد نكردم‏ جز آنكه گفت:

"ای محمّد! حجامت كن و به امّت‏ خود نيز سفارش حجامت را بكن".

در آنجا مردی را كه موی سر و صورتش، سياه و سفيد بود و روی تختی نشسته بود ديدم.

جبرئيل‏ گفت:"او پدرت ابراهيم است".

بر او سلام كرده، جواب داد و تهنيت و تبريك گفت و نيز فرمود:

"ای محمّد! امّت ‏خود را از جانب من‏ سلام برسان و به آنها بگو بهشت، آبش گوارا و خاكش پاك و پاكيزه و دشت های بسياری خالی از درخت دارد و با ذكر هر جمله ‏سبحان الله ، الحمدلله ، لا اله الا الله ،  الله اكبر و لاحول ولا قوة الا بالله‏ درختی در آن دشت ها غرس می گردد، امّت‏ خود را دستور بده تا درخت در آن زمين ها زياد غرس كنند".

در آسمان هفتم نيز فرشتگانی را ديدم كه درآسمان های‏ پيشين ديده بودم.

سپس درياهائی از نور كه از درخشندگی، چشم را خيره می كرد و درياهائی از ظلمت و تاريكی و درياهائی از برف و يخ ِلرزان ديدم و چون بيمناك‏ شدم جبرئيل گفت:"اين قسمتی از مخلوقات خدا است".

سپس به "حجاب های نور" رسيدم.‏ جبرئيل از حركت ايستاد و به من گفت: برو!

گفتم:"ای‏ جبرئيل! در چنين جائی مرا تنها می‏ گذاری و از من مفارقت ‏مي كنی؟"

گفت:"ای محمّد! اينجا آخرين نقطه‏ ای است كه صعود به آن را خدای عزّ و جل برای من مقرّر فرموده و اگر از اينجا بالاتر آيم پر و بالم می سوزد".

آنگاه با من وداع كرده و من پيش رفتم تا جايي ‏كه به "دريای نور" رسيدم و امواج مرا از نور به ظلمت و از ظلمت‏ به ‏نور وارد می‏ كرد تا جائی كه خدای تعالی می خواست مرا متوقف ‏كند و نگه دارد؛ آنگاه مرا مخاطب ساخته و فرمود:

"اي محمّد! چه كسي را در زمين ميان امّتت به جاي خود گذاشتي؟"

در حالي كه مي دانستم خداي متعال خود بدان آگاه ‌تر است عرض كردم:"پروردگارا! برادرم را".

فرمود:"اي محمّد! علي بن ابي‌طالب را؟"

عرض كردم:"بلي اي خداي من!"

فرمود:"اي محمّد! من ابتدا از مقام ربوبيّت نظري بر زمين افكندم و تو را از آن اختيار كردم. هيچ گاه يادي از من نمي‌شود مگر اينكه تو نيز با من ياد كرده شوي. من خود محمودم و تو محمّد. سپس نظري ديگر بر زمين افكندم و از آن، علي بن ابي‌طالب را برگزيدم و او را وصّي تو قرار دادم.

اي محمّد! من؛ علي و فاطمه و حسن و حسين و امامان را از يك نور آفريدم؛ سپس ولايت ايشان را بر فرشتگان عرضه داشتم. هر كه آن را پذيرفت از مقربّين گرديد و هر كه آن را رد نمود به كافران پيوست.

اي محمد! اگر بنده‌اي از بندگانم مرا چندان پرستش كند تا رشته حياتش از هم بگسلد و پس از آن در حالي كه منكر ولايت آنان است با من رو به ‌رو شود، او را در آتش دوزخ خواهم افكند".

سپس فرمود:"اي محمّد! آيا مايلي آنان را ببيني؟"

عرض كردم:"بلي!"

فرمود:"قدمي پيش گذار".

من قدمي جلو نهادم.

ناگاه ديدم علي بن ابي‌طالب و حسن و حسين و علي‌بن الحسين و محمّد بن علي و جعفر بن محمّد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمّد بن علي و علي بن محمّد و حسن بن علي آنجا بودند و حجّت قائم همانند ستاره‌اي درخشان در ميان آنان بود.

پس عرض كردم:"پروردگار من! اينان چه كساني‌اند؟"

فرمود:"اينان امامان هستند و اين ]اشاره به حضرت مهدي موعود عجل الله تعالی فرجه شریف[ نيز قائم است كه حلال‌كننده ي حلال من و حرام ‌دارنده ي حرام من است و از دشمنان من انتقام خواهد گرفت. اي محمّد! او را دوست بدار كه من او را دوست مي‌دارم و هر كس را كه او را دوست بدارد نيز دوست مي‌دارم".

پس از اتمام مناجات باخدای تعالی، بازگشتم و از همان درياهای نور و ظلمت گذشته ‏در "حجاب هاي نور" به جبرئيل رسيدم و به همراه او باز گشتم.

پيامبر اكرم صل الله علیه و آله و سلم هنگام بازگشت، در بيت‌المقدس فرود آمد و از آنجا راه مكّه را در پيش گرفت. ايشان در ميانه ی راه به كاروان بازرگاني قريش برخورد كرد. در حالي كه آنان شتري را گم كرده بودند و در پي آن مي‌گشتند.

پيامبر اكرم صل الله علیه و آله و سلم از آبي كه در ميان ظرف آنان بود، قدري نوشيد و سپس پيش از طلوع فجر در خانه "امّ هاني" از "بُراق" فرود آمد.

منابع:
1. سوره ي مباركه اسرا ، آية 1

2. بحارالانوار از علّامه شيخ محمّد باقر مجلسي، جلد 18
3. الميزان از سيّد محمّدحسن طباطبايي، جلد13
4. مجمع‌البيان از طبرسي، جلد 6
5.ماهنامه موعود شماره66